بهار در حسرت

همه چیز از سه سال پیش شروع شد. سالی که هفده ساله شدم و فکر می‌کردم دیگر  بزرگ شدم، فکر می‌کردم دنیا با همه‌ی بزرگیش توی چنگ منه، فکر می‌کردم با  داشتن زیبایی، هوش سرشار و یه خانواده‌ی عالی و صمیمی خوشبخت‌ترین آدم روی  زمینم. اما همه چیز در عرض چهارپنج ماه به‌هم ریخت. سالی رو که با عیدی  زیبا شروع کردم با یه تابستون وحشتناک امتداد یافت. توی اون تابستون بود که  فهمیدم یه حسرت همیشگی قراره باهام باشه، یه حسرتی که هیچ جوری قابل جبران  نیست.