رخساره

بهادرخان از اسب پیاده شد و دهنه‌ی اسب را به دست آقا حبیب داد. حسام هم  دهنه‌ی اسبی را که سوار آن بود به‌دست آقا حبیب داد و با پدرش به‌سمت  ساختمان آمد. ظهر تابستان بود و آفتاب داغ. عرق از سر و رویش می‌چکید.  موهای مشکی و خوش‌حالت حسام خیس شده و به پیشانی‌اش چسبیده بود. با دیدن من  و ثریا که لب حوضچه‌ی آب نشسته بودیم و ساق پاهایمان را تا زانو توی آب  فرو برده بودیم لبش به خنده باز شد و برایمان دست تکان داد. بهادرخان از  راه باریکه‌ی وسط درخت‌ها میان‌بُر زد و به سراغ پدرم که داشت جوجه‌ها را  روی آتش می‌گرداند رفت. ثریا همان‌طور نشسته بود و پاهایش را به نرمی در آب  تکان می‌داد. با دیدن حسام که به‌طرف‌مان می‌آمد پاهایم را از آب بیرون  کشیدم و دامن سبزرنگم را روی پاهای خیسم رها کردم. ثریا به‌محض این‌که حسام  نزدیک شد شروع به آب پاشیدن به او کرد و با شیطنت داد زد :ـ مگه بهت نگفتم منم ببر اسب‌سواری، چرا منو نبردی بدجنس؟ حالا خیست می‌کنم تا ادب بشی!