موهایم را بباف

روزی که اومدی کارخونه...روزی که منو دیدی، قیافه‌ات دیدنی بود. جاخوردی از  سام جدید...سامی که هیچیش شبیه قبلش نیست. اینا همش اثر یه تعداد توده‌ی  کوچیکه تو بدنم اما...چرا زخمای روح‌مو نمی‌بینی بهار...زخمایی که مال یه  قلب له شده‌اس...زخمایی که دردش از این زخمای ظاهریمم بیشتره. از من چه  انتظاری داری؟ بگم آره برگرد...می‌خوام؛ اما درد نمی‌ذاره بهار. درد هی  هوشیارم می‌کنه که زخم خوردم بهار.